Eritemski lupus (LE prema engl. Lupus erythematosus) se može podeliti na ona akutnog, subakutnog i hroničnog (tj diskoidni LE) tipa. Akutni kožni LE je obeležen eritema nosa i malarnih eminencija u „leptirastoj“ distribuciji. Eritem često počinje iznenada, praćen edemom i nežnim ljuspicama, a korelira sa sistemskom bolesti. Pacijenti mogu imati difuznu zahvaćenost lica kao i eritem i ljuštenje ekstenzornih površina ekstremiteta i gornjeg dela grudi. Ove akutne lezije premda ponekad brzo nestaju, obično traju danima i često su povezane s egzacerbacija sistemske bolesti.
Biopsija akutnih kožnih lezija može pokazati samo retke dermalne infiltrate mononuklearnih stanica i edem dermisa. U nekim slučajevima se mogu zapaziti Stanična infiltrati oko krvnih sudova i folikula dlaka kao i hidropska degeneracija bazalnih ćelija epidermisa. Direktna imunofluorescentni mikroskopija lediran kože često otkriva depozite imunoglobulina i komplementa u području epidermalne bazalne membrane. Lečenje treba usmjeriti na kontrolu sistemske bolesti, au ovom, kao iu ostalim oblicima LE vrlo je važna fotoprotekcija.
Eritemski lupus
Subakutni kožni eritemski lupus (SCLE) je obeležen difuznim fotoosjetljivim, neožiljastim osipom. Oko polovine ovih pacijenata imaju SLE u kojem su teška bubrežna bolest i afekcija CNS-a retke. SCLE se može javiti kao papuloskvamozni osip koji nalikuje psorijazi ili kao anularne lezije nalik onima koje se viđaju u eritema multiforme. U papuloskvamoznom obliku diskretne eritematozni papule se javljaju na leđima, prsima, ramenima, ekstenzornim površinama ruku i dorzalnoj strani šaka, no retka su na licu, fleksornoj površini udova, kao i ispod pojasa. Neznatno ljuskave papule često se spajaju u velike plakove, od koji neki mogu poprimati i mrežasti izgled.
Anularni oblik zahvata ista područja i takođe počinje kao eritematozni papule, no često se razviju ovalne, cirkularne ili policiklički lezije. Lezije SCLE su mnogo difuznije, no imaju manju tendenciju pravljenja ožiljaka nego lezije diskoidnog LE. Biopsija kože otkriva guste infiltrate mononuklearnih stanica oko folikula dlaka i krvnih sudova u površinskom dermisu, zajedno s hidropskom degeneracijom bazalnih ćelija u epidermisu.
Pogledajte i članak: Sistemski Eritemski Lupus izazvan lekovima
Direktna imuno-fluorescentna mikroskopija lediran kože otkriva depozite imunog-bulina u području epidermalne bazalne membrane u oko polovine ovih slučajeva. Većina pacijenata sa SCLE ima anti-Ro antitela. Lokalna treapija obično ne koristi, a većini je pacijenata potrebno lečenje aminokinolinskim Antimalarici. Ponekad je potrebno primeniti i kortikosteroide u niskim dozama, a vrlo su važne i zaštitne mere protiv ultraljubičastih B i ultraljubičastih A vazduha.
Diskoidni Lupus erythematosus
Diskoidni eritemski lupus (DLE) je obeležen diskretnim lezijama, najčešće na licu, vlasištu ili spoljnim djelovima ušiju. Lezije su eritematozni papule ili plakovi sa brojnim, adherentnim ljuskama koje okludiraju folikule dlaka (začepljenje folikula). Kada se ljuskice odstrane njihova će unutrašnja strana pokazati male izrasline koje koreliraju s otvaranjem folikula, a što daje izgled poput „čavlića u sagu“ („carpet tack“).
Ovaj nalaz je relativno specifičan za diskoidni LE. Dugotrajne lezije razviju centralnu atrofiju, ožiljke i hipopigmentaciju, no često imaju eritematozni periferiju, ponekad uzdignutih rubova. Ove lezije perzistiraju godinama, uz obično polaganu progresiju. Samo 50-10% pacijenata sa DLE ispunjava kriterijume američkog reumatološkog društva za SLE. U pacijenata sa SLE se ipak tipične diskoidne lezije često viđaju. Biopsija u diskoidnom LE pokazuje hiperkeratoza, okluziju folikula i atrofiju epidermisa. Dermalno-epidermalna granica pokazuje hidropsku degeneraciju bazalnih keratinocita i infiltrate mononuklearnih stanica oko folikula dlaka i krvnih sudova.
Direktna imunofluorescentni mikroskopija u oko 90% slučajeva otkriva depozite imunoglobulina i komplementa u području bazalne membrane. Lečenje treba usmjeriti na kontrolu lokalne kožne bolesti, što uglavnom pretpostavlja fotoprotekciju i topijski ili intralezijsku primenu glukokortikoida. Ako lokalna terapija nije delotvorna indikovana može biti upotreba aminokinolinskih antimalarika.