Nakon lečenja prostate kod 97 % muškaraca javlja impotencija . Istraživači su predstavili svoja petogodišnja istraživanja, na Onkološkoj klinici u Australiji (Clinical Oncological Society of Australia’s Annual Scientific Meeting), na godišnjem skupu, trvdeći da su bacili novo svetlo na obim i trajanje jednog od najčešćih sporednih efekata lečenja raka prostate.
Impotencija nakon tretmana raka prostate
Nakon lečenja prostate kod 97 % muškaraca javlja impotencija . Istraživači su predstavili svoja petogodišnja istraživanja, na Onkološkoj klinici u Australiji (Clinical Oncological Society of Australia’s Annual Scientific Meeting), na godišnjem skupu, trvdeći da su bacili novo svetlo na obim i trajanje jednog od najčešćih sporednih efekata lečenja raka prostate.
Glavni istraživač ovog projekta dr David Smith izjavio je da su kod 1.600 ispitanika upoređivane seksualne funkcije, kao i seksualne barijere u više od 500 disciplina.
“Impotencija je neželjeni efekat lečenja raka prostate, zajedno sa inkontinencijom (nemogućnost kontrole mokrenja)“ – rekao je dr Smith. “ Postoji mišljenje da simptomi opadaju tokom vremena, ali ova studija je bila vremenski ograničena, pa ovu tvrdnju ne možemo sa sigurnošću prihvatiti.“
“ Naša studija pokazuje da je nakon konvencionalnih tretmana raka prostate, sa izuzetkom malih doza brahiterapije, kod pcijenata uočen visok nivo nemoći kontrole mokrenja, kao i impotencije u narednih pet godina.“
Nakon radikalnih tretmana prostektomije uočena je pojava impotencije kod 77% ispitanika.
Nakon eksterne zračne terapije uočen je procenat od 68% .
Nakon kombinovane terapije uočen je najveći procenat pojave impotencije i to 82% od ukupnog broja ispitanika.
Dr Smith je rekao da operacija na nervima može dovesti do neznatnog poboljšanja rezultata i da samo malim delovanjem brahiterapijom dolazi do impotencije jačine 38 % nakon dve godine, a 43 % nakon pet godina. Ovo su neke od alternativnih metoda, koje vrlo malo ublažavaju situaciju.
“Lekari su često iznenađeni neželjenim efektima tretmana lečenja prostate, njenim trajanjima i obimima.“
U ovom projektu učestvovao je i dr Bruce Mann koji je rekao da je ova studija jako važna u razjašnjavanju nivoa rizika lečenja prostate. “ Lekari mogu da koriste rezultate ove studije i da informišu svoje pacijente o prednostima, ali i o posledicama lečenja.“
“Iako postoje nove tehbologije za lečenje raka prostate u poslednjih nekoliko godina, potrebno je nastaviti sa ovakvim studijama kako bi se bolje razumele neželjene posledice lečenja raka ili eventualno našao način ublažavanja ovih posledica.“
IZVOR: Cancer Council Australia: 36th Annual Scientific Meeting of the Clinical Oncological Soiety of Australia
