VIREMIJA
(engl. viremia), prisustvo virusa u cirkulaciji. Virusi mogu slobodno cirkulisati u plazmi,
apsorbovati se na eritrocite, vezati se sa leukocitima i razmnožavati se u makro-fagima ili
limfocitima. Može se dokazati različitim virusološkim tehnikama kao što su: izolacija virusa u kulturi
tkiva ili na laboratorijskim životinjama, elektronskom mikro-skopijom, imunoenzimskim testovima za
do-kazivanje virusnih antigena (ELISA-imunofluorescencija, radioimunoesej) ili dokaziva-nje
specifičnog dela virusnog genoma (hibridizacione tehnike, PCR). Najčešća je u akutnoj fazi virusne
infekcije, traje nekoliko sati do nekoliko dana, a zatim se virus lokalizuje u pojedinim organima (npr.
enterovirusi, respiratorni virusi i dr.). Kod nekih perzistentnih virusnih infekcija (npr. CMV, EBV i
dr.), posebno u stanjima imunodeficijencije (HIV infekcija, ili medikamentozna imunodeficijencija
kod pacijenata sa transplantacijom), može doći do povremene reaktivacije latentnih virusa i do
njihovog po-novnog ulaska u cirkulaciju. Kod hroničnih virusnih infekcija (HIV, HBV, HCV) u
cirkulaciji je uvek prisutno manje ili više virusnih čestica. Detekcija i kvantifikacija virusnih čestica
kod ovih infekcija je značajna za određivanje težine infekcije tako i za praćenje progresije infekcije i
uspeha primenjene tera-pije. Za to se koriste veoma osetljive tehnike (hibridizacija, PCR).
