Osnovna karakteristika dilatacione kardiomiopatije jeste povećanje dimenzija srčanih šupljina i globalno slabljenje sistolne funkcije (najčešće leve komore), sa pojavom simptoma i znakova popuštanja srca.
KARDIOMIOPATIJE
Kardiomiopatija se definiše kao primarna bolest srčanog mišića. Prema klasifikaciji Svetske zdravstvene organizacije, postoji šest vrsta kardiomiopatija i to: 1) dilataciona, 2) hipertrofična, 3) restriktivna, 4) kardiomiopatije koje primarno zahvataju desnu komoru, 5) neklasifikovane kardiomiopatije i 6) kardiomiopatije, uzrokovane specifičnim agensima i/ili bolestima.
Neklasifikovane kardiomiopatije-obuhvataju fibroelastou i sistolnu disfiunkciju sa minimalnom dilatacijom. Ove bolesti imaju karakteristike koje se preklapaju sa drugim kardiomippatijama, ali se ne mogu kiasifikovati u druge grupe. Specifične kardiomiopatije mogu biti uzrokovane ishemijskom ili valvularnpra bolešću, hipertenzijom, infektivnim, ili toksičnim agensima (koksaki virus, HIV, tripanozoma, alkohol, doksorubicin), tahikardijom (nekontrolisana atrijalna fibrilacija), metaboličkim poremećajima (hemohromatoza, deficijencija tiamina), i neuro muskularnim oboljenjima (Duchenne-ova distrofija). Sve ove bolesti, uglavnom se klinički prezentuju kao kongestivna srčana insuficijencija.
DILATACIONA KARDIOMIOPATIJA
Osnovna karakteristika dilatacione kardiomiopatije jeste povećanje dimenzija srčanih šupljina i globalno slabljenje sistolne funkcije (najčešće leve komore), sa pojavom simptoma i znakova popuštanja srca.
Etiologija:
Najčešće nepoznata. Pretpostavlja se da su, neki bolesnici, lmali epizodu akutnog miokarditisa koji je, posle latentnog perioda, doveo do oštećenja miokarda i sistolne. Patohistološki se dilataciona kardiomiopatija karakteriše velikim poljima intersticijane i perivaskularne fibroze, praćene minimalnom nekrozom i ćelijskom infilitracijom Patofiziologija je identična patofiziologiji popuštanja srca. Dilatacija leve i/ili desnejkomore dovodi do promena geometrijskih-odnosa mitralnog i trikuspidnog aparata koje dovode do poremećaja koaptacije valvularnih listića i posledične mitralne i/ili triktispidne regurgitacije. Prognoza bolesnika sa dilatacionom kardiomiopatijom je veoma loša sobzirom da petogodišnji mortalitet prelazi 50%.
Dijagnoza:
Klinička slika i fizićki nalaz odgovaraju popuštanju levog i/ili desnog srca. Može se ćuti sistolni regurgitacioni šum nad mitralnom i/ili trikuspidnom valvulom, kao posledica funkcionalne regurgitacije odgo- varajućih valvula.EK.Gje potpuo nespecifićan, ali se relativno često viđa atrijalna fibrilacija, biok leve grane Hissovog snopa i nespeciftčne pro- mene ST segmenta. (RTG pokazuje uvećanje srčane senke i plućnu kongestiju. Ehokardiogram pokazuje dilataciju srčanih šupljina i sniženje sistolne funkcije leve komftre. Zbog staze krvi, moguće je sjvaranje tromba u srčanim šupljinama (najčešće leva komora), koji se lako mogu vizualizovati ultrazvukom. Kateterizaciju i koronarografiju treba uraditi u onih bolesnika u kojih se sumnja da slabljenje srčane funkcije može biti uzrokovano koronarnom bolešću.
Terapija:
Identična je terapiji hroničnog popuštanja srca. U terminalnoj fazi treba razmotriti hirurške metode lečenja srčane insuficijencije (transplantacija srca, parcijalna leva ventrikulektomija, asistirana cirkulacija).