Definiše se kao porast pritisaka u plućnoj cirkulaciji (sistolni pritisak u piućnoj arteriji >30 mmHg). Plućna hipertenzija može biti primarna (bez objašiyivog uzroka) i sekundarna (popuštanje levog srca, urođena ili stečena srčana mana, recidivirajuće piućne embolije, plućna bolest, deformiteti grudnog koša).
PLUĆNA HIPERTENZIJA
Definiše se kao porast pritisaka u plućnoj cirkulaciji (sistolni pritisak u piućnoj arteriji >30 mmHg).
Etiologija:
Plućna hipertenzija može biti primarna (bez objašiyivog uzroka) i sekundarna (popuštanje levog srca, urodena ili stečena srčana mana, recifivirajuće piućne embolije, plućna bolest, deformilelfirudnog koša). Zajednički imenitelj za sva stanja jeste da, u prvoj fazi, dolazi do r£yerzibilne vazokonstrukcije u plućnoj cirkulaciji, kpja vremenom uzrokuje anatomske promene na krvnim sudovima i uzrokuie fiksiranu plućnu hipertenziju. Povećan pritisak u plućima dovodi do povećane krutosti pluća, koja sa svoje strane uzrokuje povećanjeradakp[i se troši na disanje. Ukoliko plućna hipretenzija dugo traje, dolazi do kompenza- torne hipertrofije desne komore, a u terminalnoj fazi, i do popuštanja desnog srca u celini.
Dijagnoza:
Bolesnici se, uglavnom, žale na suv kašalj i dispneju u naporu, dok u odmakioj fazi dispneja počirue da se javlja i u miru. Relativno često se javijaju otoci nogu i nelagodan osećaji u abdomenu (naročito ispod desnog rebarnog luka). Kod plućnih bolesnika, javlja se produktivni kašalj. U fizičkom nalazu dominiraju znaci osnovnog oboljenja, dok puimonaina komponenta drugog srčanog tona nagiašena u svih bolesnik* (znak plućne hipertenzije). U odmakloj fazi bolesti, sreću se znaci popuštanja desnog srca (nabrekle vene vrata, trikuspidna regurgitacija, hepatomegalija, ascites, otoci potkolenica). Laboratorijski nalazi pokazuju hipoksiju i poremećai testova plućne funkcije. dok se policitemija vida u bolesnika u kojih je saturacija arterijske krvi kiseonikom manja od 90%.(EKQ pokazuje znake hipertrofije desnih srčanih Supljina, a nije redak nalaz atrijalne fibrilacije RTG srca i pluća pokazuje dilataciju desnih srčanih šupljina i plućne arterje. Ehokardiografjja može ukazati na uzrok plućng hipertenzije (popuštanje levog srca, valvularna mana), a takode pokazuje hipertrofiju i diltaciju desne komore sa posledičnom trikuspidnom regurgitacijom. Kateterizacija pokazuje povišene pritiske u plućnoj cirkulaciji.
Terapija:
U slučaju sekundarne plućne hipertenzije, svi napori treba da budu usmereni ka korekciji uzroka. Kod primarne plućne hipertenzije, kao i sekundarne plućne hipertenzije, gde se uzrok ne može otkloniti, treba davati vazodilatatore (antagonisti kalcijuma, prostaciklin, kiseonik) i oralnu antikoagulantnu terapiju. U terminalnoj fazi, bolesnika treba uputiti na transplantaciju pluća.