Slabe ili jače izražena inkontinencija mokraće opterećuje 5 do 7% žena, koje su se više puta porađale. Uzrok inkontinence je nenormalan položaj i gubitak anatomske potporne strukture na mestu vezikouretralnog segmenta. Ovi anatomski poremećaji se otkrivaju cistografijom u anterio-posteriornoj i lateralnoj poziciji, urađenoj u stanju mirovanja i pri maksimalnom mikcionom naporu.
Urinarna stres – inkontinencija se ispoljava bezvoljnim ispuštanjem mokraće u mlazu ili kapima, pri povećanju intraabdominalnog pritiska kašljanjem, smijanjem, uspravljanjem ili podizanjem tereta. Pri ovim naporima intravezikalni pritisak može da se poveća za 9,8 kPa (100 cm vodenog stuba). Inkontinencija se često javlja i nakon histerektome ili operace u karlici, a može da bude posledica porođajnih trauma, cisto-rekto-cela, cerviko-cistoptoza ili gubitka tonusa mišića pelvičnog dna.
Lečenje Inkontinencija
Operativno lečenje urinarne stres – inkontinencije se zasniva na restituisanju potpornih struktura na tupom vezikoureteralnom uglu, koji se ispravlja samo u toku mokrenja. Suspenzionom metodom se podiže vrat bešike tako da se isključi mogućnost nastajanja vezikouretralnog pregiba u stresu. Kao suspenziona traka koja se provlači i lako zateže oko uretre a ušiva za donji kraj pravog trbušnog mišića, upotrebljava se aponevroza kosog spoljnjeg trbušnog mišića ili prednji list vagine pravog trbušnog mišića.
Dobri rezultati u hirurškom lečenju inkontinence se postižu kolpocistouretropeksijom po Tanaghou.
Moguće su operativne korekcije angulace vezikouretralnog segmenta i vaginalnim pristupom. Uretroplastikom se nabira prednji zid vagine i sa njim podupire uretra, tako da se spreči dale nekontrolisano oticanje urina. Prednjom kolporafijom se takođe mogu zbrinuti lakše forme urinarne stres-inkontinence.