U anatomsko-topografskim karakteristikama, dužini i prečniku uretera stiče se dovoljno uslova da se migrirajući konkrement iz kaliksa i pijeluma zadrži ili zaglavi u lumbalni, ilijakalni ili, najčešće, pelvični dio uretera. Propulzija kamenca kroz ureter zavisi od njegove veličine, oblika i površine.
Ureteralni konkrementi se oglašavaju jakim kolikama, koje se šire ka skrotumu ili vulvi. Kod potpune okluzije uretera dolazi do dilatacije, ushodno od mjesta zapušenja. Kada se izjednači hidrodinamski pritisak u gornjim mokraćnim putevima sa hemodinamskim u bubregu, odnosno glomerularnim filtracionim pritiskom, dolazi do zastoja u lučenju bubrega. Na ekskretornoj urografiji često se ne prikazuje pijelogram na strani gde se javljaju kolike, odnosno gde je konkrement u pokretu niz ureter. Takva funkcionalna ekskluzija bubrega je obično prolaznog karaktera i bilo bi pogrešno, na osnovu pijelografije urađene neposredno nakon renalne kolike, donositi zaključke o patološko-anatomskom stanju urinarnog sistema.
Kamenac u toku prolaza kroz ureter može da se uvećava, što otežava njegov dalji put i ekspulziju u bešiku. Zbog toga se najveći ureteralni kamenci i nalaze u pelvičnom jukstavezikalnom dijelu uretera, čiji intramuralni segment predstavlja poslednje fiziološko suženje, čiji je dijametar 3,5 mm.
Inficirana ureteralna kalkuloza, naročito ako je praćena kompletnom stazom urina, iziskuje urgentni tretman, čiji se osnovni cilj sastoji u uspostavljanju normalnog proticanja mokraće.
Konkrementi iz uretera mogu biti odstranjeni Dormijeovom ili Zeissovom sondom, uretroskopskom ekstrakcijom ili litotripsijom. Klasična ureterolitotomija se primenjuje kod velikih inficiranih ureteralnih kamenaca. Ekstrakorporalna litotripsija sa ESWL-om se takođe primjenjuje kod ureteralnih konkremenata lokalizovanih u lumbalnom i pelvičnom cistoidu uretera, koji nijesu u superpoziciji sa koštanim strukturama karlice.