Prema statističkim podacima Američke asocijacije za rak (ACS), tumori bubrega kod muškaraca zauzimaju deseto, a kod žena dvadeseto mjesto, od svih karcinoma. Na osnovu statističkih podataka ACS za Njujork, predviđa se da 1 od 170 novorođenih dečaka ili jedna od 260 novorođenih devojčica mogu u toku života da obole od renalnog kancera. Srednje vrednosti godina starosti bolesnika oboljelih od tumora bubrega iznose, prema citiranoj statistici 63,7 za muškarce, a 66,5 za žene.
Tumori bubrega se ne javljaju toliko često da bi brojčano predstavljali značajan dio urološke kazuistike. Međutim, njihova morfološka raznovrsnost, ekspanzivna evolutivnost i relativna efikasnost u tretmanu iziskuju posebnu brižljivost u ispitivanju i pragmatičnost u lečenju.
Etiologija tumora bubrega ne utvrđena. Izvjesne hemijske supstance deluju kancerogeno, ali ne dokazana uzročna povezanost tumora bubrega sa profesionalnom izloženošcu radnika zaposlenih u pogonima hemijske industre.
Statistički je potvrđena veca učestalost tumora bubrega kod pušača nego kod nepušača. Nesu zapažene hereditarne dispozice u pojavi renalnih karcinoma.
Eksperimentalno na životinjama su izazvani adenokarcinomi bubrega pod dejstvom virusa i jonizirajucih zračenja. Moguce je da su i genetski mehanizmi preko onkogena uključeni u kancerogene procese bubrežnih celija.
TUMORI BUBREGA Klinički znaci
Kliničko razvrstavanje tumora bubrega se zasniva na njihovom tkivnom poreklu. Razlikuju se tumori zrelog i nezrelog bubrežnog parenhima, kao i vezivnog, adipoznog i muskularnog tkiva. Ovi tumori mogu poticati od perirenalnog i pararenalnog tkiva, vezivne i vaskularne strome, bubrežne kapsule ili heteroplastičnog tkiva. Tumori bubrega se dele na benigne i maligne, kao i na primarne i sekundarne, metastatske.
Spontana, iznenadna, bezbolna, neprovocirana, totalna, intermitentna i kapriciozna hematurija neoplastičkog tipa predstavlja osnovni i najčešci simptom, prisutan u 60-70% slučajeva, kojim se oglašavaju tumori bubrega. Bolovi, tumefakcija, povišena večernja temperatura, ubrzana sedimentacija eritrocita, anemija i slabljenje opšteg stanja su klinički znaci koji prate patološku evoluciju renalnih neoplazmi. Kod velikih tumora se javlja sindrom vene kave inferior, koji se manifestuje otokom nogu, fenomenom „caput meduze“ i varikocelom. Usled komprese tumora na krvne sudove bubrega može se razviti eritrocitroza, odnosno dioba celija eritroblastičkog tipa, zbog hipokse i venske staze u bubregu.
Ekskretorna urografija sa upadno izraženim asimetrijama pelograma, elongacijom kaliksa, dislokacijom i uvecanjem kontura bubrega i drugih morfoloških promjena najčešce je dijagnostički dovoljna metoda. Obavezno urografsko ispitivanje može se komplementirati neinvazivnim scintigrafijama, ehorenografijama i kompjuterizovanim tomografijama radi otkrivanja što veceg broja parametara o svojstvima renalnog tumora.
Renovazografija sa selektivnom renalnom angiografijom se može povezati sa palijativnom, definitivno terapijskom, kod inkurabilnih slučajeva, ili preoperativnom embolizacijom bubrežne artere tumoroznog bubrega.
Citodijagnostika sedimenta mokrace i određivanje karcinoembrionalnog antigena ili nespecifičnih tumorskih markera su samo pomocne laboratorijske metode koje se primjenjuju u rasvjetljavanju inicijalne hemature ili kod evidentnih urinarnih tumora.
Metastaze ovih tumora u plucima, kostima, jetri ili drugim žlezdama otkrivaju se radiološkim ispitivanjem ili CT skenovanjem. Sumnja na prodor neoplastičkog pupoljka u venu kavu se može rešiti kavografijom.
TUMORI BUBREGA Tretman
Lečenje tumora bubrega zavisi od stadijuma anatomskog razvoja i drugih karakteristika neoplazme, kao i imuno-biološkog stanja bolesnika. Maligni operabilni tumori bubrega se, nakon prethodne embolizace renalne artere, transperitonealnim pristupom radikalno nefrektomiraju. Primjenjuje se i preoperativna ili post-
operativna visokovoltažna, zračna terapija renalnih tumora. Brojni autori preporučuju dva do tri dana pre operativnog odstranjivanja Wilmsovog tumora kod dece radioterapiju u dozi od 15 Gy (1500 rada).
Polihemioterapija citostaticima, imunoterapija interferonima i interleukinima i hormonsko lečenje progestagenom i androgenom su dodatne metode u tretmanu malignih bubrežnih tumora.
